widywaliśmy się... Nie byłem z nią wtedy, kiedy powinienem być. Ale tłumaczyć? Usprawiedliwiać się? Teraz? Chyba nie ma sensu, ona nie powinna się denerwować... Ja też... <br>Więc patrzę na nią najczulej, jak potrafię, i mówię: <br><br>- Chciałbym, żeby było jak dawniej... <br>- Co ty? Grzegorz... to niemożliwe... <br>- Dlaczego? <br>- Dlaczego?!... Och, Grzesiu... nie męcz mnie. <br>- Dobrze. Więc nie mów teraz ani "tak", ani "nie". Ja wiem, że możesz o mnie źle myśleć. Ale ja cię bardzo kocham. Bardzo! <br>Błyska decyzja. Chciałbym ją widywać co dzień, stale, ale rozsądek musi wziąć górę. Więc mówię: <br>- Rozstańmy się jeszcze... do konkursu. Ty przez ten czas wrócisz w