podówczas w Rzymie biskup Erazm Ciołek, chcąc zrobić papieżowi przyjemność, zamówił u wojewody wileńskiego Radziwiłła i polecił przysłać wypchany okaz zwierzęcia. Jednocześnie namówił swego protegowanego, Hussowczyka, do napisania poematu. Papież Leon umarł, żubra do Rzymu nie wysłano, z całego drobnego zdarzenia zachował się poemat, który jest dowodem opanowania języka i metryki łacińskiej, a zarazem interesującym przykładem umiejętności pisania na egzotyczny temat bez antykizowania i mitologizowania. Poemat wypełniają opisy żubra, litewskiego pejzażu, sceny myśliwskie, wzmianki o ludzie litewskim i jego obyczajach, wtręty historyczne, głównie poświęcone księciu Witoldowi, zawołanemu myśliwemu, i wreszcie dołączony do utworu apel do władców chrześcijańskich o wspólne stawienie czoła