do wspomnień. Czasy, gdy Feliks, Monika i Eliasz spędzali wakacje w Karwi, przeminęły.<br><br>Tego lata, które Feliks spędzał w hospicjum, Eliasz przyjechał do Karwi z Moniką. Feliks nie powiedział mu, że jest tak blisko. To nie miałoby żadnego sensu. Rozmawiał z nim przez telefon komórkowy, stojąc pod szarym murem, i miał ochotę powiedzieć:<br>- Eli, jestem tutaj, za tym murem, gdzie chodziliśmy na spacer.<br>Ale nie powiedział tego.<br>Gdyby miał tutaj swój żółty dźwig!<br>- To lecę, panie Heńku! - zawołałby Feliks. Platforma dźwigu podniosłaby się w górę i wreszcie Feliks ujrzałby małego chłopca z zadartą głową, stojącego na plaży. To były tylko głupie marzenia