Myślał, że jest już zdrowy i panuje nad swoim życiem. Uważał się za wzorowego członka Społeczności, a tymczasem irytował swoich kolegów i koleżanki. Być może było w tym trochę zazdrości, ale niewątpliwie też za bardzo się wywyższał. Na jednym ze spotkań Społeczności wreszcie usłyszał, co ludzie o nim myślą, i miał uczucie, że zapadnie się pod ziemię ze wstydu. Jak to na obozie szkoleniowym, otrzymał kilka zadań do wykonania. Żeby spokorniał- tak zwany lokaj, czyli obsługiwanie wszystkich. Dodatkowo zgolenie włosów i tej jego dziwnej blond brody. Żeby otworzył się na innych -"herbatki". Z każdym z pacjentów musiał umówić się na herbatę