mieścił się punkt werbunkowo-ewidencyjny armii polskiej. Salka miała kraty w oknach, na przydymionej ścianie wisieli w ramkach Sikorski i Stalin, a nad nimi Orzeł Biały. Powietrze trąciło dziegciem, którym nasycono podłogę. Urzędował tu niski rotmistrz z sumiastym, siwawym wąsem i wystraszona sekretarka w mundurze obrzuciła ich spłoszonym spojrzeniem. Rotmistrz miał barwne wstążeczki odznaczeń nad lewą kieszenią osobliwego kroju szarozielonej bluzy, stanowiącej górną część angielskiego munduru, zwanego, jak się później dowiedzieli, "battle- -dressem", czyli mundurem bojowym, i amarantowo-czarne proporczyki wyszyte na kołnierzu. Porucznik zameldował się. I niespodzianie nastała niedobra cisza, gdyż rotmistrz milczał nasrożywszy brwi. Potoczył wzrokiem po całej gromadce