kroki i Pender znalazł się przy nim. Wyciągnął z kieszeni worek z piaskiem. Ten drugi podniósł wzrok znad notesu.<br>- Tym razem mam ciebie - wyrzekł Pender i uderzył z całej siły".<br>Zamknąłem książkę. Patrzyłem na dobrze znany mi widok: narożnik kamienicy i rozciągnięty na wysokości pierwszego piętra przewód telefoniczny. Przez chwilę miałem ochotę wstać i otworzyć okno. W pokoju unosił się zapach popiołu tytoniowego.<br>Widzisz siebie jako Pendera, mordercę, który zabił w imię sprawiedliwości. Wyobrażasz sobie ciemną ulicę, podrygujesz nogami imitując skradanie się, robisz zamach ramieniem. Nagle przypływ bólu w nosie. Jako zamordowanego widzisz faceta w welwetowej kurtce. Dziwisz się, że nigdy nie