oknach kamienicy, której narożnik był widoczny z mego łóżka. Szyby wyglądały jak powleczone tłuszczem. Przez to porównanie posiłek, który przed chwilą zjadłem, wydał mi się odrażający. Pomacałem brzuch. Był wypukły i twardy. Gdy będę miał trzydzieści parę lat, brzucha nie da się już ukryć. Podniosłem z podłogi papierosa. Przez chwilę miałem ochotę pozbierać wszystkie. Schylając się jednak poczułem, że krew uderza mi do głowy. Stałem przeto przy oknie, równoważąc sytość głębokim wdychiwaniem dymu.<br>Usłyszałem szczęk automatycznego zamka. Potem trzaśnięcie, piskliwy głos gospodyni i równie cienki - gospodarza. Gospodyni przez matowe szyby moich drzwi zobaczyła światło. Wobec tego rozbierze się, wejdzie do kuchni, gdzie