jego uprzejmość i skromność, z jaką prosił o pomoc. Byłem jedynym na Krupniczej posiadaczem dość sporej biblioteki, gromadzonej pilnie od 1939 roku. Wśród moich zbiorów znajdowała się kilkunastotomowa encyklopedia, kupiona z walizki od jakiegoś starszego pana na Rynku, kilka miesięcy po zajęciu miasta przez Niemców. Również po wojnie, jeśli się miało pieniądze, można było nabyć niemal za bezcen niejeden cenny przedmiot. Ludzie wyprzedawali się z wszystkiego, co miało jakąś wartość.<br>Książki to był rarytas dla pisarzy pozbawionych do nich dostępu. Nie mogli nawet marzyć o kupowaniu czegokolwiek z zakresu ich zainteresowań. Po prostu wszyscy klepali biedę. Antykwariaty zapełniły się po sufity