strumienia świadomości, ani próba stworzenia języka bez świata [...]. Już raczej powoływanie samoistnego obszaru f i k c j i. Dosłowność, o której pisałem przed chwilą, to dosłowność fikcji.<br>Podobnie kwestia ta wygląda w zajmującym nas utworze. W konsekwencji w End &amp; Fin Company, choć jest to opowieść po końcu historii, historia miewa się znakomicie, tyle że chodzi w tym miejscu o inne, "archaiczne" i nie-nowoczesne rozumienie tego pojęcia, zgodnie z którym należałoby je traktować jako określenie genologiczne, oboczne względem romansu czy powieści (takie użycie terminu "historia" poświadczają niezliczone tytuły utworów narracyjnych, zwłaszcza powstałych do drugiej połowy ubiegłego wieku). Przypomnijmy, iż do czasu