zwraca uwagi na kobiety. Kiedy dochodzi do wyznania, cierpi przede wszystkim jej duma kobieca. Zrzuca na niego winę dla uratowania dobrego imienia królowej. Odgrywa zresztą w tym rolę bierną: oszołomiona wieścią o powrocie Tezeusza, upokorzona wzgardą Hipolita godzi się na intrygę Enony. Opamiętawszy się, spieszy ratować Hipolita, próbuje przebłagać męża - milknie, kiedy z jego ust dowiaduje się o miłości Hipolita do Arycji. Zazdrość, upokorzenie jeszcze większe od poprzedniego nie pozwalają wzdragać się przed zbrodnią - wtedy ostatecznie skazuje na śmierć swego "najmilszego wroga".<br>W tych dwóch mitologicznych tragediach odnajdujemy nowy porządek, nowy system odniesienia, nową sentencję wyroku, jaki ciąży nad bohaterami: samowiedzę