było dostać od zapachu sposobiącego się wesela.<br> Z dawien dawna wiadomo bowiem, że grającej muzyce wolno przejść po jutrzennym niebie, gdyż nie idzie ona obuta w trzewiki i nie idzie boso, ale idzie tak, jak się iść powinno, cała w skrzypcach i basach.<br> Poza tym owo granie na tym przejściu mimowolnym czy też naumyślnym po niebie można było sobie tłumaczyć jako litkup składany weselnej wsi, prawowitej właścicielce niebios.<br> A może tu wcale nie chodziło o przejście po niebie.<br> Bo jako żywo nikt od nas ze wsi nie próbował po nim chadzać.<br> Nawet ci, którzy w większe święta wiedli pod złoconym baldachimem