się staruszek. <br>Pani profesorowa patrzyła z uwielbieniem na swojego wielkiego małżonka, Baśka nie wtrącała się do tych rozważań, może słyszała je już wiele razy. Wyglądało na to, że profesor miał obsesję na punkcie przemijania dzieł, dręczyła go sprawa efemeryczności rzeczy wielkich. Walczył z nią na swój sposób i niepokoiła go mizerna skuteczność tej walki. Wojna dawała wiele okazji do tego rodzaju rozważań. <br>A co pozostanie po moich stworzonkach? - zadawałem sobie pytanie przysłuchując się wywodom profesora. Bo nie zawsze były nieśmiertelne dzieląc swoje maleńkie ciałko na dwie prawie równe połowy między potomków. Czasem coś się w nich zaczynało nie zgadzać, coś się