zamawiano u krawców miejskich. Kupowano także gotowe części stroju na targowiskach (np. sukmany krakowskie). Tańsi od miasteczkowych byli wędrujący po wsiach krawcy, przeważnie Żydzi z małych miasteczek. Obuwie kupowano w mieście, w licznie występujących warsztatach szewskich. Rzadziej można było spotkać kapeluszników, zajmujących się wyrobem filcowych kapeluszy zgodnie z lokalna, regionalna moda. W Tyńcu koło Krakowa produkowano na masowa skalę magierki, białe czapy w postaci <q>"[...] długiego worka, robionego z wełny na drutach, a później formowanego w kształcie przewężonego niskiego walca"</> (Reinfuss, 1960, s. 51). Kańczuga koło Przeworska znana była z produkcji czepców siatkowych, które kupowano w kilkunastu okolicznych powiatach. Istniały ośrodki wyrobu