wg Kamińskiego, 1989) strefa perkolacji została wyraźnie zredukowana lub zastąpiona zupełnie strefą lodu nałożonego. Na Lodowcu Fridtjova stwierdzono istnienie warstwy lodu zimnego o temperaturze rzędu .2, .4C i miąższości około 100 m, leżącego nad lodem w temperaturze topnienia (Zagorodnow, 1985). Jednakże szersze badania w Arktyce kanadyjskiej oraz studia z zastosowaniem modelowania komputerowego bilansu energetycznego lodowców wykazały, iż koncepcja i schemat Mullera była nadmiernym uproszczeniem (Blatter &#150; informacja ustna). Trwają nadal badania nad precyzyjnym wyjaśnieniem genezy zimnej warstwy powierzchniowej lodowców spitsbergeńskich (por. Jania, 1994).<br> Z dotychczasowych rozważań płynie wniosek, iż reżim termiczny lodowca zależy przede wszystkim od bilansu energetycznego jego powierzchni, przy