różnicę zinterpretowano jako efekt obrócenia się jądra pod płaszczem o ok. 30 stopni w ciągu 28 lat. Choć zaobserwowany ruch jest bardzo powolny, jego prędkość na granicy jądro-płaszcz zbliżona jest do prędkości wspomnianych ruchów konwekcyjnych w płynnym jądrze.<br>Zjawiska zachodzące we wnętrzu Ziemi są tak złożone, że ich komputerowe modelowanie przy uwzględnieniu wszystkich istotnych czynników było przez długi czas właściwie niemożliwe. Dopiero w połowie lat 90. nauczono się odtwarzać dzięki superkomputerom kształt i natężenie ziemskiego pola magnetycznego oraz powolną wędrówkę magnetycznych biegunów. Prawdziwa euforia zapanowała wśród geofizyków w końcu ubiegłego roku, gdy po kilkunastu dniach nieprzerwanej pracy komputera, wyliczone ziemskie