w dziele zbawienia. Człowiek zdeterminowany grzechem pierworodnym był naznaczony piętnem zepsucia natury.<br>Nie zgadzało się to z czystą doktryną Kościoła, ale wnosiło do literatury nowy powiew, daleki od ortodoksji, a zatem intrygujący i atrakcyjny. Jerzy miał wielkie ambicje, o tak, ambitny był ponad miarę swych możliwości. Jednocześnie był podatny na mody literackie, które lansowali wówczas przede wszystkim pisarze francuscy. Chciał za wszelką cenę odgrywać rolę sumienia narodowego. Gdy przeczytałem w tomie Noc opowiadanie, które napisał w czasie wojny, wzrosła we mnie wiara w jego literackie powołanie i cel, do jakiego dążył. Odnosiłem wrażenie, że osiągnie to, co zamierza. W warszawskim podziemiu