stan estetyczności:<br>wówczas podmiot skłonny jest poddać się pięknu przyrody, a nawet szuka<br>go, lecz czyni to stosunkowo rzadko, np. na skutek silnych bodźców<br>płynących od natury, jak groźne piękno gór, bezmiar morza; niekiedy<br>taka okazjonalna postawa estetyczna wobec przyrody ma charakter<br>nawykowy, bywa wynikiem skłonności naśladowczych czy swoistej,<br>ekologicznej mody,<br> 3) maksymalny stan estetyczności ma miejsce, gdy słabe nawet bodźce<br>płynące od przyrody są odczuwane i żywo przeżywane estetycznie; <br>wówczas przyroda jest przede wszystkim piękna, a człowiek<br>obdarzony silną wrażliwością na to piękno poszukuje spontanicznie<br>możliwie jak najczęstszych, długotrwałych kontaktów z naturą; stale też<br>utrzymuje żywą postawę estetyczną wobec przyrody