Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
na łatwe wmanewrowanie swojej broni w dłoń dzierżącą rękojeść. Kwestię tę można poszerzyć dodatkowo o zagadnienie tradycji, nawet przyjąć, że najpierw zaistniała tradycja, a dopiero wtórnie moda. W obydwu wypadkach mamy jednak do czynienia z wyraźnym wpływem zachodnioeuropejskim. Wyrazem tradycji jest przejęcie długiego jelca od średniowiecznych mieczy rycerskich, a kwestią mody jest przejęcie takiego jelca pod wpływem zachodnioeuropejskich form broni przejściowych pomiędzy średniowiecznym mieczem a renesansowym tzw. mieczorapierem, rapierem czy szpadą. Z tym że w drugim wypadku tradycja z modą dają wspólną jakość, gdyż rapier jest formą ewolucyjną miecza.
W ramach formy szabli węgierskiej występowały również szable o tzw. rękojeściach półzamkniętych
na łatwe wmanewrowanie swojej broni w dłoń dzierżącą rękojeść. Kwestię tę można poszerzyć dodatkowo o zagadnienie tradycji, nawet przyjąć, że najpierw zaistniała tradycja, a dopiero wtórnie moda. W obydwu wypadkach mamy jednak do czynienia z wyraźnym wpływem zachodnioeuropejskim. Wyrazem tradycji jest przejęcie długiego jelca od średniowiecznych mieczy rycerskich, a kwestią mody jest przejęcie takiego jelca pod wpływem zachodnioeuropejskich form broni przejściowych pomiędzy średniowiecznym mieczem a renesansowym tzw. mieczorapierem, rapierem czy szpadą. Z tym że w drugim wypadku tradycja z modą dają wspólną jakość, gdyż rapier jest formą ewolucyjną miecza.<br>W ramach formy szabli węgierskiej występowały również szable o tzw. rękojeściach półzamkniętych
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego