powietrznych z powodzeniem nadaje się po odpowiednim dostosowaniu cała artyleria polowa. Dziwne wydaje się, że w połowie lat trzydziestych można było jeszcze głosić tak przestarzałe poglądy. Świadczyło to niewątpliwie o tym, jak powierzchowne wnioski wysnuli ci dowódcy z doświadczeń I wojny światowej"&lt;/&gt;71.<br>Cytowane wyżej stwierdzenia Pszenicznego zawierają tyle, delikatnie mówiąc, nieprawdy, że trudno się do nich ustosunkować.<br>Zagadnieniom aparatów centralnych poświęcił nieco uwagi R. Łoś. W jego stwierdzeniu, że: &lt;q&gt;&#132;Od 1926 r. w Państwowych Zakładach Optycznych podjęto pracę nad wyprodukowaniem własnego przyrządu kierowania ogniem artylerii przeciwlotniczej. Taki przyrząd (o symbolu AS-2) został zbudowany i wyprodukowany w latach 1933-1934