runął na trawę i patrzał z przerażeniem, co się stało.<br>&lt;page nr=203&gt; Jasiek stał wyprężony, z oczami w słup. Mój okrzyk wzbudził w nim ducha wojskowej subordynacji, a wzbudził z taką siłą, że oddziałało to i na Francuza, który wstał powoli, nie tracąc nas z oczu i wreszcie stanął nie opodal też na baczność.<br>- W prawo zwrot! w tył zwrot! - krzyczałem. Jasiek wykonywał rozkaz posłusznie, a Francuz naśladował go we wszystkim wiernie. - Powstań! padnij! biegiem dziesięć kroków! - Czułem w sobie nieogarniętą moc i wzniosłe podniecenie, serce ze wzruszenia skakało mi aż do gardła. Działo się ze mną coś wielkiego, kiełkowała jakaś myśl twórcza, wieczna