pieszych. Garstka legionistów spychała w pośpiechu do morza kilka łodzi rybackich leżących na piasku.<br>- Polluks, hej Polluks! - usłyszał Kalias. To na koniu gnał Kastor, a za nim kilku jeźdźców.<br>- Hej! Tuuu!... - odkrzyknęli chłopcy. Po chwili dosiedli koni.<br>- Waryniusz tam! - końcem wyciągniętego miecza wskazał Polluks.<br>Równym kłusem pędzili za uciekającymi. Rozegnali na boki grupki pieszych i wysunęli się na piaszczystą drogę... Tuman kurzu zasłonił uciekających. Gnali bez opamiętania. Konie chrapały. Płaty piany białej jak ta, którą wyrzuca morze w czasie przypływu, spadały im z pysków. Odległość między ściganymi a goniącymi nieco się zmniejszyła. Koń Kaliasa obarczony mniejszym ciężarem wysunął się o kilkadziesiąt kroków