późnym popołudniem, bo droga powrotna prowadziła wprost w zachodzące słońce. W poprzednich latach Feliks dość często tak spacerował, niosąc Eliasza na barana. Gdy dochodził do szarego muru, stawiał Eliasza na piasku.<br>- Dlaczego nie idziemy dalej? - pytał Eliasz.<br>- Bo tu jest mur, nie widzisz? - odpowiadał Feliks.<br>Eliasz zadzierał głowę i patrzył na mur, który jak wielki szary wąż zsuwał się ze skarpy i zanurzał w morzu. Eliasz kiwał głową i zbierał kamyki. Nigdy nie zapytał, co jest za murem.<br>Raz tylko zadał dziwne pytanie:<br>- Czy on idzie dalej pod wodą i wychodzi po drugiej stronie morza?<br>- Nie wiem - odpowiedział Feliks i wyobraził sobie