od czasu zanurzenia w Jurkowe mętniactwo. Dzwoniący podkowami deresz, zda &lt;page nr=403&gt; się, iskry krzesał z kamieni, niby packą kackał miarowo pakcie-akcie, pakcie-akcie... Śmiać się chciało z Jurka - tkwi, głodny prawdy, w samotnej rozpaczy, a tu chleb jedzie! Wymarzony chłopski chleb - z dobrej woli i przyjaźni !<br>Gdy mu Żebro podał na mur pierwszy bochen ogromny, kasztanowaty, wyłożony od spodu tatarakiem, pachnący dzieciństwem i Rzekuciem, Szczęsny uczuł, że tego chleba nie zapomni nigdy i nie odda towarzyszom zwyczajnie. Z fasonem odda, żeby pamiętali!<br>- Chodźcie no! - zawołał do najbliżej siedzących piaskarzy, co pod daszkiem w karty grali. - Chodźcie do wyładunku!<br>Spojrzeli na niego niechętnie