Może innym razem pomówimy o tych dzieciństwach?<br>- Bawiliśmy się fajnie, nie można powiedzieć - wtrącił Felek.<br>Szretter milczał. Jedyny z obecnych nie usiadł i dalej stał z nogą opartą o kamień, podpierając pięścią brodę. Chybotliwy płomyk świecy oświetlał jego suchą, pociągłą twarz, cień całej sylwetki, wyogromniony i w ramionach przełamany, rzucając na mur z tyłu i na sklepienie w górze. Cisza tutaj była tak pusta i zamknięta, &lt;page nr=74&gt; jaka się zdarza tylko pod ziemią. Gdzieś bardzo daleko i także jakby pod ziemią przetoczył się głuchy odgłos grzmotu.<br>- Burza - szepnął Marcin. Znowu zagrzmiało.<br>- Cholera! - mruknął Felek. - Zupełnie, jakby z armat walili, nie?<br>Wszyscy poczęli nasłuchiwać