łobuzów - stanowi największy problem! Więc nie picaro, ale filozof! Ferdydurke ma także - jak mówiłem - cechy powieści edukacyjnej, jej bohaterowi udaje się w końcu - lepiej czy gorzej - określić swe powołanie i duchową tożsamość.<br>Na dobitkę zaś jest literatem, jego ambicją i celem jest napisanie książki, która rozwija się właśnie czy buduje na naszych oczach. Melanż jest więc już bardzo wyrafinowany. Ale Ferdydurke jest też powieścią z wtrąconymi opowiadaniami, które można traktować jako parabole, streszczające sens doświadczeń właściwego bohatera. Poddają się one bowiem całkiem nieźle lekturze niemal alegorycznej... Czyżby więc Ferdydurke miała także cechy powieści inicjacyjnej? I tego jednak Gombrowiczowi za mało, skoro zaopatrzył książkę