Typ tekstu: Książka
Autor: Ziomecki Mariusz
Tytuł: Lato nieśmiertelnych
Rok: 2002
z kluczem do elektronicznej obroży. Dziadek podniósł nogawkę, zdjąłem urządzenie. Zmniejszyłem do minimum obwód metalowej bransolety. Rastafiński kopał zajadle; nogi, chociaż krótkie, miał umięśnione i mocne. Z dużym trudem założyliśmy mu obrożę nad kolanem.
- Pójdziesz siedzieć, jak mamę kocham! - wycharczał.
- Jeżeli, to razem z tobą, defraudancie! Poczekaj spokojnie, znajdą cię na pewno. I nie szarp się, zrobisz sobie krzywdę.
Wjechałem terenówką do stodoły, rzuciłem jego komórkę na siedzenie; nie chciałem, żeby do mnie dzwonili i próbowali nas namierzać. Poza tym w sądzie każdy drobiazg może się liczyć. Zamknęliśmy obie bramy i drzwi wejściowe na klucz. Kalkulowałem, że minie kilka godzin, zanim wojskowi
z kluczem do elektronicznej obroży. Dziadek podniósł nogawkę, zdjąłem urządzenie. Zmniejszyłem do minimum obwód metalowej bransolety. Rastafiński kopał zajadle; nogi, chociaż krótkie, miał umięśnione i mocne. Z dużym trudem założyliśmy mu obrożę nad kolanem. <br>- Pójdziesz siedzieć, jak mamę kocham! - wycharczał.<br>- Jeżeli, to razem z tobą, defraudancie! Poczekaj spokojnie, znajdą cię na pewno. I nie szarp się, zrobisz sobie krzywdę. <br>Wjechałem terenówką do stodoły, rzuciłem jego komórkę na siedzenie; nie chciałem, żeby do mnie dzwonili i próbowali nas namierzać. Poza tym w sądzie każdy drobiazg może się liczyć. Zamknęliśmy obie bramy i drzwi wejściowe na klucz. Kalkulowałem, że minie kilka godzin, zanim wojskowi
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego