sobie z tym, ale bardzo mu życzę, żeby mu się powiodło.<br> OPR. &lt;au&gt;(PG)&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;Trzy honorowe punkty na "Kostce", wywalczone przez pewien malutki teatr rodzinny, dowodzące słuszności w przywiązaniu artysty <br>do wypracowanej przez siebie estetyki:<br><br>*** &lt;name type="tit"&gt;"Rzecz piękna"&lt;/&gt; jest widowiskiem plenerowym, para aktorów gra niezależnie od pogody. Widziałem je w ulewnym deszczu, na zimnie i dla siedmiu, dziesięciu zmarzniętych widzów. A mimo to spektakl wzruszał i zaciekawiał.<br>*** Naiwna poetyka spektakli Stanisławiaka koncentruje się zwykle na prostych, ale fundamentalnych sytuacjach. I tak jest tym razem: do pięknego foliowego namiotu postawionego pośrodku placu wprowadza się Pan Dom z żoną. Razem przeżywają chwile pełne szczęścia i spokoju