niedawna mający nazwisko i adres, cieszący się życiem i używający tego życia na miarę swoich potrzeb i możliwości, teraz śpiący snem wiecznym. Jedyne, co odróżnia go od pozostałych ciał, to identyfikator przymocowany do dużego palca u nogi. Jego obecny dowód tożsamości i przepustka do wiecznego życia zarazem.<br>Pana Waldemara J. nachodziły różne myśli podczas wielogodzinnych samotnych dyżurów, które spędzał w otoczeniu swoich &lt;q&gt;"podopiecznych"&lt;/&gt; - jak pieszczotliwie nazywał tych wyjątkowych pacjentów miejskiego szpitala. Pan Waldek pracował w tym niesamowitym miejscu od 15 lat. Jego obowiązkiem, tak jak wszystkich bodaj łapiduchów na całej chyba kuli ziemskiej, było przygotowywanie nieboszczyków do odbycia ostatniej drogi. Podczas