żeby ten straszny koszmar senny mógł <br>być prawdą. <br><br>Adela nie mogła tej nocy długo zasnąć. <br><br>W izbie było gorąco i duszno. <br><br>Od poduszki buchało żarem jak od pieca. <br><br>Wicek wsadził jej głowę pod pachę i nie mogła <br>go odsunąć. <br><br>Zośka, która spała w nogach łóżka, kopała <br>ją ciągle, a matka naciągała bezustannie zrzucaną <br>przez Adelę pierzynę. <br><br>Cuchnęło potem, brudnymi ścierkami, wiadrem, na które <br>w nocy wychodziły dzieci, a w dodatku przez niskie okienko - odpadkami <br>ze śmietnika: widocznie był to dzień wywożenia <br>śmieci. <br><br>Adela zapadała co chwilę w krótki, męczący półsen <br>i budziła się znowu. Gryzło ją, a nie mogła <br>się poruszyć