artystycznej <br>wyobraźni pisarza. Nie dotyczą dziejów prawdziwych, gdzie autor usiłuje być <br>tylko wiernym kronikarzem, i stąd głębokie wrażenie wywierane na czytelniku <br>przez Żywoty Świętych.<br>Że świętość jednak, będąca w rzeczywistości obowiązkiem każdego chrześcijanina, <br>uchodzi w pojęciu ogółu za rzecz wyjątkową, a ludzie, których losy przepojone <br>były Łaską, ludzie, którzy szli, "nadzieją się weselący", uważani są za szczególnie <br>odmienne istoty, w niezrozumiały sposób do świętości predestynowane - ich przykłady <br>nie są uważane za miarodajne.<br>Nie lada zatem gratką dla pisarza katolickiego staje się fakt autentyczny, udokumentowany, <br>dostatecznie dawny, by wynik był już przez historię osądzony i podsumowany, <br>fakt, którego uczestnicy nie byli świętymi bynajmniej