mnie mój przewodnik i że jestem sam w gromadzie szaleńców... Czy<br>podobało mu się przeżuwając dowody egzystencji Bożej pokazać,<br>jak smutno jest nie wiedzieć o Bogu?<br>Podobny był jednemu z mych przyjaciół z Getyngi, który<br>po sumiennym rozbiciu wszystkich lamp w ciemnej ulicy<br>Grohnd, rozprawiał długo o użyteczności światła, aby<br>naocznie uzasadnić naszą bezradność."<br> Kto wie, czy w zwierzeniach Jouffroya nie odnajdujemy<br>zarysów zamilczanego przez Kanta dramatu? Może<br>w wiecznie przesłoniętych oknach sypialnego pokoju szczęknęły<br>okiennice targnięte "wiatrem zwątpienia", który wydymając żagiel<br>zielonej firanki unosił wielkiego samotnika<br>na ciemne rozlewiska nie obrzeżone nieznanym nawet<br>lądem. Przeraźliwa samotność! Raz Boga niet tak