Chmielowski zebrał głównie ciekawostki i anegdoty.<br> Były to zresztą informacje w znacznym stopniu przestarzałe. Przeprowadzone studia nad źródłami wiadomości o minerałach - opisanych w &lt;hi rend="italic"&gt;Nowych Atenach&lt;/hi&gt; - wskazują, że przeważająca ich większość pochodzi z &lt;hi rend="italic"&gt;Historii naturalnej&lt;/hi&gt; Pliniusza. Są to nie tylko te jakże liczne dane, przy których Chmielowski powołał się na rzymskiego "naturalistę", lecz i te, przy których nie wymienił źródła (np. opisy kamieni chernites i chrysolampis) lub nawet wskazał innego autora (np. dotyczące minerałów: achatek, hexaconthalithon i sagda).<br> Chmielowski uzupełnił częściowo dane o minerałach przepisane z &lt;hi rend="italic"&gt;Historii naturalnej&lt;/hi&gt; sięgając do niektórych dzieł autorów nowożytnych, głównie z XVI i XVII w. Widocznie jest