powieści Filipiak i Tryzny).<br> Podobny splot problematyki fizjologicznej, psychologicznej i egzystencjalnej można odnaleźć w prozie pokolenia lansowanego przez Henryka Berezę na łamach "Twórczości" w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pod sztandarem "rewolucji artystycznej". Powieści Ryszarda Schuberta, Jana Drzeżdżona, Zygmunta Trziszki, Donata Kirscha, Józefa Łozińskiego, Krystyny Sakowicz, Marka Bukowskiego, Dariusza Bitnera wprowadzają naturalistyczną mowę wewnętrzną postaci.<br> Oryginalnym rysem tych utworów jest przedstawienie mowy wewnętrznej bohaterów z marginesu, którzy mają trudności z artykulacją myśli czy uspójnieniem opowiadanej historii (np. tytułowa bohaterka i narratorka Panny Lilianki Schuberta). Autorzy zwykle rezygnują z przywileju "głosu autora" czy zdystansowanego narratora na rzecz autoprezentacji bohatera (np. św. Paweł Łozińskiego