przeżyłem... Potem znów do niej... <br>- I co? <br>- Nic. Nie wiem... Nie świeciło się światło. Chodziłem pod domem. Chciałem wejść... ale... Nie wiem... <br>- Baran! <br>Odwróciłem się, szarpnąłem okno. Powiało chłodne powietrze. A on jęczy teraz za moimi plecami: <br>- Czuję, że w ogóle nie będę mógł grać... Opuściłem lekcję. Tata mówi, że nic, ale to nic nie ma prawa wytrącać nas z rytmu pracy... Łatwo to mówić... Patrz, jak mi się ręce trzęsą. W ogóle nie mogłem grać. A jej i tak nic nie pomogę... Powiedz, czy ja jej mogę pomóc? <br>Mam ochotę przysunąć mu w pysk. Ale nie odwracam się nawet. A on dalej jęczy