krokiem podejść do najbliższej <br>grupy głazów. Była to rzecz najprostsza w świecie <br>i najtrudniejsza. Awaru podnosił się już i znowu przypadał <br>do ziemi. "Nie zrobię tego - pomyślał wreszcie - wolę <br>zaczekać nocy".<br><br>Powstał. Wynurzył się na otwartą przestrzeń i natychmiast <br>począł tego żałować. Drewnianym krokiem ruszył <br>przed siebie. Nic nie widział, nie śmiał spojrzeć <br>w bok, dotarł do najbliższej skały i skrył się <br>za nią. Oparty o głaz, zwrócił ku niebu twarz z zamkniętymi <br>oczami i ciężko dysząc odpoczywał jak po wielkim <br>wysiłku. Gdy serce uspokoiło się, ruszył przesmykiem <br>pomiędzy dwiema skałami, minął zakręt i znalazł <br>się po drugiej stronie, na trawiastym siodle