nie odezwał, zapukał mocno w szybę. Rozbłysło światło, w głębi sionki pojawiła się krępa sylwetka gospodarza.<br>- Witajcie. Zdrzemnąłem się, przepraszam. Długo was nie było - powiedział zapraszając do wnętrza.<br>Fryderyk starannie oczyścił buty na słomiance. Bieloną izbę zaścielał taszkiencki dywan. Była to taka niespodzianka, że Zosia zawahała się w progu, jakby nie śmiała stąpnąć. Schyliła się i szybko zsunęła ze stóp ciężkie pantofle, urągające wszelkiej modzie. Wbiegła lekko na palcach.<br>- Tak dawno nie chodziłam boso po dywanie - powiedziała uradowana.<br>Przyjrzała się większym i mniejszym ikonom w koszulkach ze srebrnej blachy, wiszącym na obu ścianach - niektóre były nad podziw urodziwe i wesołe albo tak