uniesione zuchwale pisie i wydawały mi się niezrównane i obiecujące tak wiele, choć przecież nie byłam Utą, byłem sobą, chłopcem, i poczułem, jak zadrżała mi moja ponętna tylcia, jak ścisnęła się, by rozchylić się lekko, już wilgotna i chętna, gotowa przyjąć jednego z nich w tę swoją głodną mordkę, ale nie śmiałem podejść bliżej i niby przypadkiem dotknąć ich ręką czy choćby na krótką, przelotną chwilkę przysiąść na kolanach któregoś z braci i poczuć tę jego męską dumę przez tkaninę jedwabnych szarawarów, opinających moje szerokie biodra, mieć go między pulchnymi pośladkami, i krążyłem w pobliżu, i kręciłem zalotnie krągłą pupcią, by ich