atmosfery tak przygniatającej ciało, że czasem aż wyciska łzy.<br>Tak stary, zapomniany aktor skrapia łzami wyciągnięty z głębi kufra strój Hamleta, który kiedyś był kostiumem pełni jego przeżyć.<br>Ilekroć dowiaduję się, że ostatnia poczta nie przyniosła mi żadnego listu, po krótkim uczuciu zawodu doznaję jakby ulgi.<br>Warszawo! O ciebie już nie śmiałem robić kontraktu z Matką Boską, ale przysięgam, że modliłbym się za ciebie co dzień, gdybym się umiał modlić. Hm... Co na przykład dzieje się na ulicy Czerniakowskiej? Czemu akurat na Czerniakowskiej? Nic szczególnego nie łączy mnie z tą ulicą. Przypomina mi się, jak raz wracałem z Ludką z Wilanowa. Był