l.poj. z dop. l.mn. (canticum canticorum), a na polski jako mian. l.poj. z przyimkiem "nad" i tym samym rzeczownikiem w narz. l.mn. (pieśń nad pieśniami). Kochanowski dzięki komentarzom zapewne doskonale rozumiał znaczenie tej formy jako swoistego stopnia najwyższego i dlatego chyba nie tłumaczył coeli coelorum jako "niebiosa niebios", co by brzmiało niezręcznie, lecz jako "niebo pięknie zasklepione" (Psalm 148).<br>Poezja hebrajska nie zna rymu ani rytmu (w znaczeniu greckim czy łacińskim). Jej podstawowym środkiem wyrazu jest tzw. paralelizm członów. Dwa człony zdania, dwa zdania lub dwie grupy zdań tworzą całość na zasadzie związku podobieństwa lub różnicy. Związek ten