antypapieża.<br>Wiek XV nazywa się często epoką koncyliarystyczną (łac. &lt;foreign lang="lat"&gt;concilium&lt;/&gt; - sobór), ponieważ w czasie soboru w Konstancji (1414-1418), który doprowadził do likwidacji schizmy zachodniej, i w czasie soboru w Bazylei, Ferrarze i Florencji (1431-1445) doszło do sporów o kapitalnym znaczeniu doktrynalnym i praktycznym. Przede wszystkim wysunięto jeszcze raz nienową tezę o wyższości soboru nad papieżem, co prowadziło do podważenia monarchiczno-absolutnej władzy papieża. Wprawdzie doktryna koncyliaryzmu została niebawem oficjalnie odrzucona przez papieża Eugeniusza IV (1431-1447), ale idea kolegialności rządów w Kościele okazała się żywa i dawała o sobie znać jeszcze w XVI w., choćby na przykład w programie