na dnie."<br><br>Rozległ się łoskot i zgrzyt złowrogi,<br>Pocisk wypuścił stalowe nogi,<br>Zatrząsł się, chwiał się przez moment spory,<br>Lecz samoczynne regulatory<br>Atomosondę wyprostowały<br>I alarmowe zgasły sygnały.<br><br>Tu pan Sorzewka do działań skory<br>Włączył od razu trzy reflektory<br>I atomowe spięcie uranu<br>Zalało światłem dno oceanu.<br><br>Stało tam miasto nieogarnione<br>Przed tysiącami lat zatopione.<br>Rzekł pan Soczewka: "O zakład idę,<br>Żeśmy trafili na Atlantydę!<br>Jakiż w tych czasach bywał budulec,<br>Że mógł działaniu wieków nie ulec!"<br><br>Pocisk powoli przed siebie ruszył.<br>Pies Kalasanty nastawił uszy,<br>A pan Soczewka w bezmiar czeluści<br>Trzy mechaniczne ręce wypuścił<br>I uruchomił trzy obiektywy,<br>Żeby