II 94).<br>Słowem, sama mechanika formy rodzi bogów i tym niby-bogom ulegamy wszyscy. Czyż nie jest boski dyrektor, jedną decyzją zmieniający los tysięcy ludzi, albo generał, posyłający całe pułki na niechybną śmierć?<br>Równość, solidarność, braterstwo są tylko użytecznymi mitami, o których w razie potrzeby zapominamy... Artystę musi skądinąd kusić &lt;q&gt;"nieopisana śmiałość w osiąganiu końca, ostateczności, maksimum"&lt;/&gt;, inaczej mówiąc, potęga formy, wypiętrzającej to co ludzkie w ponadludzkie... Czy nie tak było właśnie z Hitlerem, ubóstwionym uległością i kultem dziesiątków milionów ludzi?<br>Mówiąc krótko, sztuka nader łatwo wchodzi w konflikt z przyzwoitością, moralnością, "myśleniem demokratycznym i czuciem uniwersalnym" (D II 100). Cierpienie