Saul odczuwał coraz dotkliwiej wrogość i mroźną pustkę, jaka dokoła jego osoby się tworzyła. Osamotnienie musiało ujemnie wpłynąć na jego umysł, nie był to jednak obłęd. Walka z potężnym kapłaństwem nie była łatwa, była walką bezwzględną. Dziwimy się raczej, że Saul potrafił zachować tyle umiaru.<br>A. Ładny mi umiar - te niepoczytalne napaści na Dawida i Jonatana!<br>B. Nie był to odruch niepoczytalny. Pamiętaj, że Dawid, występując na dworze jako harfiarz, otrzymał już poprzednio namaszczenie na króla, a więc on i Samuel byli już wtedy spiskowcami przygotowującymi zamach stanu. Nie można wyobrazić sobie, aby Saul nie wyczuł, co wisiało w powietrzu. Dowodem