zawalone robotą, ale jedyne, czego usiłuje <orig>wypatrzeć</> na wszystkich papierach, to czy przypadkiem nie ma tam czegoś, co przypomni mu tę kobietę, która go w to wszystko wpędziła. Szef wzywa zakochanego do swojego biura. Krzyczy i macha rękami. Nic to - mówi sobie zakochany. Szef wydaje mu się straszny. W ogóle niepodobny do tej kobiety... Zakochany idzie po ulicy i gada. Zakochany nie wie, co gada. Nie wie też, co słyszy. Życie jest piękne. Nawet <orig>popierdywanie</> z rur wydechowych na ulicy wydaje się dziwnie przyjazne. Głupi wyraz twarzy nie schodzi mu do świtu. Rano zakochany nie dociera już do pracy. Bierze zaległy