gdzieś spiesząc, chce załatwić jakiś nieważny właściwie interes.<br>- Nie wiem - odparł po prostu Jerzy, rad, że nie ma powodu do żadnych kolizji sumienia. Nie wiedział rzeczywiście. Po kwadransie okazało się, jak trudno jest przekonać rozmówcę, że czegoś<br>naprawdę nie wie. Wykorzystując chwilę jego namysłu Jerzy zaatakował pierwszy:<br>- A swoją drogą, niepokoi mnie poziom naszego aparatu bezpieczeństwa. Przecież ci panowie, którzy obserwują mnie od miesiąca, są diabła warci. Od pierwszej chwili znam każdego. A te preteksty do wizyt o późnej porze! Pierwszy dowiadywał się o rodzinę niejakiego obywatela Zygmunta - wzruszył ramionami z pobłażliwym uśmiechem.<br>- Od razu widać fachowca - ucieszył się pułkownik. - Wiedziałem