osmoza. Korzystaliśmy z tej wstępującej energii... Zaczynało świtać... Nagle przyszło mi do głowy... że to też jest rodzajem tańca... Przefiltrowanego przez inną przestrzeń... i tę zewnętrzną - przestrzeń pokoju hotelowego, i tę wewnętrzną... przez postaci zwierzeń... i wyrastających z niej pędów niewymówionych myśli... Gdyby ktoś pokazał taki taniec... wyglądałoby to dość nieprawdopodobnie... Tak, tak - tego jeszcze chyba nikt nie pokazał. Później jednak postanowiliśmy zasnąć... Udawało się nawet... i znów budziłem się w kolejnym ekstremum... Szło techno i zagarniało coraz większą masę uzależnionych... Toczyło się jak kula śniegowa, która staje się coraz większa... Jedno było szczególnie... Znów, leżąc obok śpiącego Marka, zaczynałem rozumieć