Boże, pomyślała z rozpaczą, chyba jest już około południa. Ale rzut oka na zegarek uspokoił ją. Było dopiero wpół do siódmej, jej okna wychodziły na wschód... Andrzej czekał na nią przed hotelem. Miał na sobie jasnozieloną koszulę i trochę ciemniejsze spodnie. Wydał się Zuzannie bardzo piękny. A ona... w tych niespecjalnych ciuchach. Nigdy nie przykładała wagi do ubioru, uważała, że są ciekawsze rzeczy, a teraz żałowała. Na spotkanie z ukochanym mogła włożyć białą bluzkę i spódniczkę w ciemnogranatową kratkę, którą jej uszyła na maszynie ich gosposia. Krój tej spódnicy odbiegał znacznie od najnowszej paryskiej mody. Ale co tam, trudno. Andrzej zabrał