napisanie swej książki dziesięciokroć więcej trudu od drugorzędnych "&lt;orig&gt;szargaczy&lt;/&gt; świętości", aby dowieść tezy, którą sformułować mógłby bez żadnego wysiłku byle "przechodzień".<br>Z tą różnicą, że tamten dopuściłby się tylko grzechu łatwego uogólnienia, Johnson zaś - wsparty autorytetem swego nazwiska - oddaje się zabiegom, które określić należy z równą jego własnej surowością. Jako nieuczciwe, rażąco stronnicze i o dość - mimo dbałości końcowego wniosku - wątpliwym przesłaniu.<br>Właściwie nie ma się nawet ochoty polemizować z tą książką.<br>Tyle tu nadużyć nad wyraz oczywistych - od tytułu począwszy na rozmaitych detalach kończąc.<br>Johnsonowscy "intelektualiści" to bowiem ludzie niezwykle różnej rangi a nawet profesji (cóż bowiem łączy Ibsena lub