rezyduje?<br>- Tak. Niestety. Mamy, jak pan widzi, bardzo ciasne mieszkanie.<br>- Wiem, wiem - skinął głową Kotowicz. - Wspominał mi kiedyś Janusz. To bardzo przykre. Ile pokoi, jeśli można być niedyskretnym.<br>- Dwa.<br>- O, to okropne! I osób? - Teraz sześć.<br>- To straszne - oburzył się Kotowicz - żeby taki człowiek jak pański ojciec, zasłużony profesor, uczony... niewiarygodne. Trzeba poruszyć gdzie należy tę sprawę. Koniecznie.<br>Wyjął srebrną papierośnicę i poczęstował Jerzego. Ten odmówił.<br>- Nie pali pan?<br>- Owszem, palę. Ale na razie dziękuję.<br>&lt;page nr=217&gt; Podał usłużnie Kotowiczowi ogień i przyniósł ze stołu popielniczkę. Kotowicz zaciągnął się dymem:<br>-A propos Janusza! Właśnie w tej sprawie przychodzę. Chwileczkę! Jesteście ze sobą w