Byłam dotknięta i zraniona do głębi serca. <br><br>Czyż nie było to po prostu ohydne szydzić z biednego, <br>wygnanego księcia, którego kraj jęczy w niewoli, a on <br>sam tak niewiele lat życia ma już przed sobą?! <br><br>Czyż nie trzeba być naprawdę z kamienia, żeby nie <br>rozumieć, iż jestem tak strasznie, tak niewypowiedzianie samotna <br>w obcym kraju i wśród obcych ludzi?! <br><br>A przy tym - trawi mnie przecież nieuleczalna choroba... <br>Bo jeszcze kiedy miałam dwa lata i nasz wierny sługa <br>Jan uciekał ze mną z Albanii, jedna z kul ścigających <br>nas tureckich zbirów przebiła mi prawe płuco, uwięzła <br>tuż obok serca i nie można